Generation Zero Review (2024)

Generation Zero heeft absoluut een bijzonder concept. Jammer genoeg laat de uitwerking veel te wensen over. Toch doet iedereen met veel geduld en een liefde voor interessante co-op gameplay er goed aan deze Zweedse walking sim met survival elementen op zijn minst een kans te geven.

Be prepared

Het telefoonboek bevatte zelfs een sectie ‘wat te doen als de oorlog uitbreekt’

De koude oorlog was een vreemde tijd in Zweden. De angst voor het Oosterse gevaar was enorm en de Zweedse overheid deed er alles aan om te zorgen dat de bevolking klaar was voor een inval. Er waren uitgebreide plannen wat te doen in het geval van een aanval en burgers werden verwacht waakzaam te zijn en klaar voor verzet tegen een eventuele bezettingsmacht. Er werden geheime ondergrondse bunkers gebouwd, compleet met ziekenhuizen en schuilplekken voor burgers. Het telefoonboek bevatte zelfs een sectie ‘wat te doen als de oorlog uitbreekt’. Deze maatregelen hebben een onuitwisbare indruk achtergelaten bij een hele generatie Zweden. Generation Zero is hierdoor misschien wel de meest persoonlijke game die het Zweedse Avalanche Studios ooit maakte.

Generation Zero is een vrij unieke mix van genres, overgoten met een persoonlijk sausje. De naamloze hoofdpersoon keert na een tripje terug om te ontdekken dat iedereen is verdwenen en het land is overgenomen door zwaarbewapende robots. Wat volgt is een trage zoektocht over het Zweedse platteland. De speler dwaalt door uitgestrekte bossen, langs prachtige kustlijnen en door verlaten dorpjes en militaire basissen. Het verhaal wordt verteld aan de hand van Zweeds geschreven briefjes en onverstaanbare audiologs, terwijl de speler steeds sterker wordende robots van zich af moet slaan.

Verveeld wandelen door het prachtige platteland

Het tempo van Generation Zero is vooral in het begin veel te laag, vergelijkbaar met de welbekende walking sims als Dear Esther. Je komt maar weinig robots tegen, terwijl je de prachtige en sfeervolle omgevingen verkent. Al snel valt je op dat de huizen maar heel weinig van elkaar afwijken. Er zijn een paar verschillende lay-outs, maar na een paar huizen ken je ze wel. Je sprint even alle kamers door op zoek naar loot, briefjes of taperecorders, en rent door naar een volgend huis. Af en toe kom je een groepje relatief ongevaarlijke robots tegen, die irritant genoeg respawnen als je een tijdje weg bent geweest. Hetzelfde geldt overigens voor de loot, dus als je echt zonder healthpacks komt te zitten, kan je altijd een oude locatie bezoeken.

Tot zover kan je de game nog redelijk aardig in je eentje spelen, maar zodra je voorbij de eerste gebieden komt, merk je al snel dat je het alleen niet meer redt. Door de in grote aantallen aanwezige medpens (waarmee je jezelf en andere weer tot leven wekt) is een paar keer dood gaan geen ramp. In theorie zou je hiermee de matige AI zo kunnen exploiten dat je ook de grotere robots solo af kunt maken, maar in de praktijk kom je toch altijd kogels tekort. Gelukkig kon ik online een paar andere spelers vinden, maar al snel blijkt dat hier toch een paar haken en ogen aan zitten.

Allereerst speelt alleen de host van de sessie dingen vrij. Andere spelers hebben dus geen toegang tot zijn waypoints en safehouses, waar je snel naar kunt reizen. Mocht je in de game van een ander nieuwe dingen vrijspelen, kom je die in je eigen game niet tegen. Als de ander zich aan de andere kant van de forse map bevindt, betekent dat minstens een uur lopen, zo niet meer. Er is een item beschikbaar om vrienden naar je toe te teleporteren, maar dit kan je maar één keer gebruiken. Moet je dit vaker doen, mag je telkens terug naar een plek waar je een van deze radiobeacons kunt vinden. Onhandig, maar ben je dan eenmaal samen, lijkt er wel een nieuwe game te beginnen.

Geweldig samenspel

Grotere locaties als een militair vliegveld dat je na enkele uren tegenkomt, worden bewaakt door steeds grotere robots. Elk heeft een aantal unieke zwakke plekken, meestal in de vorm van benzinetanks, die bij de lastigere bots afgedekt zijn met stalen platen die je los kunt schieten. Het ontdekken van die weak spots is een kwestie van proberen en zal je nog best wat moeite kosten. De robots zijn ondanks hun grootte verrassend mobiel en het is aan te raden vooraf een goed plan te hebben om er eentje aan te pakken.

De gevechten om een locatie te veroveren zijn geweldig. Doordat de robots specifieke plekken verdedigen en niet zomaar overal spawnen, kan je als groepje goed gebruik maken van de omgeving en items die je toevallig tegenkomt. Regelmatig vind je bijvoorbeeld kannen benzine waar je vallen mee kunt leggen. Tactieken doornemen en plannen zijn met het juiste team een genot en de game geeft je veel opties om een plan mee te bedenken. Een plan dat uiteraard zodra het eerste schot is gelost (soms nog eerder), volledig in het water valt. Wat volgt zijn chaotische gevechten, heel veel geschreeuw en een waanzinnig gevoel wanneer het je lukt een van de kolossen te vellen.

Hangende missies

Het is dan ook ergens jammer dat je na een enorme adrenalinestoot weer een half uur bezig bent met het uitkammen van gekloonde huisjes om je healing items en ammo aan te vullen of wandelen door de prachtige omgeving naar de volgende plek. Ik had regelmatig problemen met missies die niet duidelijk waren, of gewoon leken te bleven hangen, ondanks dat ik (voor zover ik en mijn groepje konden beoordelen) alles in een bepaalde bunker had gevonden waar de missie om vroeg. Het enige besluit dat je dan nog rest is de missies maar te laten voor wat ze zijn en je te focussen op de toffe combat tegen de robots.

Er is een behoorlijke variëteit wapens in Generation Zero en de meeste voelen uitstekend aan. Vergelijkbaar met de vele survival games die op de markt zijn hebben de wapens verschillende staten en kom je geleidelijk betere versies tegen. Raar genoeg zagen mijn teamgenoten soms andere items dan ik in kistjes, en konden we die vervolgens onderling ruilen. Ook hier dus een goede reden om samen te spelen. Je krijgt als speler voor bijna alle acties XP, van het wegrennen van tegenstanders, tot het ontdekken van locaties en uiteraard het winnen van gevechten en uitschakelen van vijandelijke beacons. Met deze experience kun je unlocks vrijspelen, die nog best een flinke impact op de game hebben. Ook hier is het devies: zoek hulp van anderen, want in je eentje duurt het verschrikkelijk lang om een paar levels omhoog te gaan.

Sfeer boven inhoud

De sfeer in Generation Zero is waanzinnig goed. De omgevingen zien er meestal prachtig uit en komen tot leven door wisselende weersomstandigheden en een dag-nacht cyclus. Toch zijn zelfs de graphics wisselvallig. In de verte zien details er wazig uit en op sommige tijdstippen van de dag lijkt het wel alsof er een vaseline filter over de game zit. Zweden is een redelijk unieke locatie, dus voelt alles dat je ziet in ieder geval fris aan. Het is dan ook jammer dat er buiten de prachtige natuur zo veel herhaling zit in de menselijke bebouwing. Ook de variatie in tegenstanders laat veel te wensen over. In totaal zijn er zes soorten robots, die elk in een meer bepantserde variant of met andere wapens verschijnen. Na een tijdje ken je de tactieken en weak spots wel en is er daardoor niet verschrikkelijk veel meer te beleven in Generation Zero. Dat is gezien de bijzondere sfeer eigenlijk erg zonde.

Het lijkt alsof Avalanche Studios nog niet helemaal klaar was met deze game

Het lijkt alsof Avalanche Studios nog niet helemaal klaar was met deze game. Het concept is geweldig en de uitvoering op sommige vlakken uitstekend. Maar de game laat te veel steken vallen als het aankomt op tempo en toegankelijkheid. Een echte endgame konden wij niet ontwaren en doordat te veel missies niet lekker werken heeft het verhaal volgen ook weinig zin. Na vijftien keer hetzelfde kleine huisje doorzoeken naar een objective kan je toch veilig concluderen dat dit er echt niet is. Dit terwijl de co-op gevechten tegen de grotere robots echt geweldig zijn, mits je het juiste team hebt. Zonder degelijke communicatie hoef je het ook niet te proberen. Een microfoon is wel een minste vereiste. Een speler met een beetje geduld en tactisch inzicht is een enorme pre.